همان طور که در بخش قبل بیان شد، وظیفه بخش تقویت کننده در کامپوزیت‌ها، شکل دهی ساختار داخلی مواد و افزایش سفتی، مقاومت و چقرمگی ماده نهایی است. معمولا تحمل بخش اعظم بار وارده به جسم بر عهده بخش سازه‌ای کامپوزیت‌ها می‌باشد. این بخش می‌تواند دارای اندازه، جنس و اشکال مختلفی باشد.
پیدایش مواد جدید و استفاده انسان از آن‌ها، اغلب باعث بروز تحولات بزرگ در تاریخ زندگی بشر شده است. این تحولات گاهی چنان تأثیر گذار بوده که فصل‌هایی از تاریخ را با مواد متداول آن عصر نام گذاری کرده‌اند. نام‌هایی مثل عصر حجر، دوران برنز، دوران آهن و عصر نیمه هادیها و … بیانگر همین واقعیت است. در این میان، دانش مواد، شیمی و مهندسی مکانیک سهم زیادی در گسترش کاربرد این دسته از مواد در سطوح پیشرفته‌تر داشته‌اند. پیشرفت علوم و به فراخور آن، احساس نیاز به تجهیزات پیشرفته‌تر، اهداف و برنامه‌های بشر را به سمت ایجاد موادی با قابلیت‌های بالاتر سوق داده است. در این راستا، فناوری کامپوزیت‌ها به انسان‌ها کمک می‌کند که با تلفیق خواص چندین ماده مختلف به ماده جدید و با قابلیت‌های برتر دست پیدا کنند.
در این مطلب یک محاسبه‌گر معرفی می‌کنیم تا در طراحی اولیه و بدست آوردن مشخصات کامپوزیت به ما کمک کنه و نتایج بعضی از محاسبات در مورد اون به سرعت در اختیارمون قرار بگیره.
AG600
AG600 که به نام TA600 نیز شناخته میشه بزرگترین هواپیمای دوزیست جهانه که اکنون در حال پروازه. این هواپیما توسط شرکت هواپیمایی صنعت چین (AVIC) طراحی شده. این هواپیما اولین پرواز خودش رو در ۲۴ دسامبر ۲۰۱۷ و در شهر ژوهای استان گوانگدونگ چین انجام داده. پروازی که بعد از یک ساعت بازگشت و با اهتزاز پرچم و موسیقی از اون استقبال شد.
این هواپیما یکی از سه پروژه هواپیماهای بزرگ چینه که با ساخت اون موافقت شده. دو پروژه دیگه هواپیماهای غول پیکر Y-20 و C-919 هستند.
این پهپاد مینیاتوری و بدون سرنشین توسط کمپانی هوانوردی آلمان EMT طراحی و ساخته شده تا در اختیار ارتش آلمان قرار بگیره و برای عملیات‌های هوشمندی، نظارت و شناسایی استفاده بشه. این پهپاد توسط یک کاربر به سرعت سرهم شده و به هوا فرستاده میشه. مجموعه این پهپاد شامل یک ایستگاه زمینی ground control station (GCS) و خود پهپاده که پهپاد اطلاعات و تصاویر رو ضبط میکنه و از طریق ارتباطات ماهواره‌ای اون رو به ایستگاه کنترل زمینی ارسال میکنه تا کاربر بتونه از اونا استفاده کنه. ادامه نوشته
ناسا در دومین ماموریت شاتل برای ارسال فضاپیما کار بزرگی رو انجام داد و فضاپیمایی بدون سرنشین رو به فضا فرستاد تا با استفاده از اون بتونه سیاره مشتری رو مورد مطالعه قرار بده. فضاپیمایی که نام دانشمند بزرگ، گالیله رو به خود گرفت. گالیله یک فضاپیمای بدون سرنشین بود که در تاریخ ۱۸ اکتبر سال ۱۹۸۹ با شاتل آتلانتیس به فضا پرتاب شد تا اولین فضاپیمای تاریخ باشه که به دور مشتری میچرخه و وارد جو اون میشه.
پهپاد X-47B که در نگاه اول شما رو یاد بمب افکن B-2 میندازه، پهپادی با قابلیت پنهان کاری بالاست که علاوه بر توانایی جاسوسی، قابلیت حمل تسلیحات رو هم داره و این ویژگی‌ها به همراه استفاده از این پهپاد در ناوها و قابلیت نشست و برخاست روی ناو در مجموع اون رو در دسته پهپادهای قدرتمند و بی‌نظیر قرار می‌ده. این پهپاد توسط کمپانی Northrop Grumman ساخته و توسعه داده شد و در سال ۲۰۱۱ میلادی اولین پرواز خودش رو انجام داده.
راکت سایوز از پر استفاده‌ترین راکت‌های پرتاب به فضا است. این راکت در سامارای روسیه و مرکز راکت‌های فضایی پروگرس ساخته میشه. بعد از اینکه برنامه فضایی شاتل در سال ۲۰۱۱ به پایان رسید، سایوز تنها وسیله‌ای شد که می‌تونست وسایل و تجهیزات لازم رو به ایستگاه فضایی بین المللی انتقال بده.
راکت سایوز تحت برنامه فضایی سایوز تونست فضاپیمای سرنشین‌دار سایوز رو به فضا انتقال بده. همچنین فضاپیمای بدون سرنشین پروگرس رو که محموله‌های مورد نیاز ایستگاه فضایی بین المللی در اون قرار داشت رو به این ایستگاه رسوند.
چین برای تولید یک بالگرد شناسایی که ابعاد کوچک داشته باشه و تا حدودی مسلح باشه تصمیم گرفت تا بالگرد Z-9 را بازطراحی کنه. بالگردی که طراحی و ساخت اون به دهه ۱۹۸۰ میلادی برمی‌گرده. چین امتیاز تولید بالگرد فرانسوی دوفین رو بدست میاره و شرکت هاربین اسم Z-9 رو برای اون انتخاب میکنه. توسعه این بالگرد به منظور هریک از اهداف ترابری و یا تهاجمی ادامه پیدا میکنه تا اینبار که هدف ساخت یک بالگرد شناسایی ارزان قیمت است.
تیانگونگ یک کلمه چینی به معنی قصر آسمانه و نام پروژه ایه که کشور چین آغاز کرده تا قدم به قدم صاحب یک ایستگاه دائمی در فضا بشه. تیانگونگ ۲ ادامه پروژه تیانگونگ-۱ است و بیشتر میشه گفت که یک آزمایشگاه فضاییه تا راه رو برای پروژه اصلی باز کنه. ایستگاه دائمی در سال ۲۰۲۲ آماده خواهد شد. ایستگاه دائمی که وزنی حدود ۶۰ تن خواهد داشت و در مقایسه با ایستگاه بین المللی که ۴۰۰ تن وزن داره بسیار کوچکتره.
این آزمایشگاه فضایی در سال ۲۰۱۶ و در تاریخ ۱۵ سپتامبر به همراه دو سرنشین به فضا پرتاب شد. ادامه نوشته